De kracht van kwetsbaarheid

Al een aantal weken keek ik uit naar mijn afspraak op 12 mei om 10.00 uur. Na een slapeloze nacht, met mijn hoofd totaal ergens anders, begon ik stuntelend aan de online vergadering; de techniek die al maanden zorgt dat we elkaar kunnen zien, zonder fysiek bijeen te hoeven komen, liet mij plotseling in de steek. Na ruim 5 minuten aanmelden, afmelden en instellingen checken besloten mijn vergadergenoten dat mijn stem voldoende was “stuur ons later maar een leuke foto.”

Nadat mijn vergadergenoten zichzelf hadden geïntroduceerd was het aan mij om hen mee te nemen in de doelstellingen van het project en de wensen en mogelijkheden van de school met hen te bespreken. Vol goede moed trapte ik af, ondanks dat ik mijn best deed voelde ik na enkele zinnen dat we niet verbonden waren en dat dit niet aan de techniek lag.

Ik besloot mijn relaas te stoppen en mij kwetsbaar op te stellen naar de, voor mij nog betrekkelijk onbekende, dames. In het kort nam ik hen mee naar de persoonlijke gebeurtenis die mij gisteren had overvallen en mij een slapeloze nacht had bezorgd. Het had mij een goede voorbereiding ontnomen en zorgde ervoor dat ik nu de focus niet vond.

De dames toonden begrip. We stonden kort stil bij wat mij had geraakt waardoor de ruimte ontstond om te verbinden en ik mijn bevlogenheid weer vond. Tijdens een inspirerend gesprek kwamen we dankzij een gedeelde passie voor de ontwikkeling van kinderen tot een mooi plan. Voldaan klikte ik na een klein uur op “leave meating” en direct daarna ontdekte ik de oorzaak van het niet functioneren van mijn camera.

Dankbaar kijk ik terug op een waardevol moment, die behalve inspiratie voor het project ook voor mij persoonlijk rust opleverde. De kracht van kwetsbaarheid zorgde voor meer verbinding dan bewegend had kunnen kon.

Merian Rozema