Je kent ze vast wel uit de rooms-katholieke traditie: de heiligen. Velen van hen worden geassocieerd met voorwerpen, plekken of mensen. Van Sint-Filomena van gevangenen en zwangere vrouwen tot de heilige Hermano Pedro van daklozen en ziekenverzorgers: zo inspireren de beschermheiligen nog steeds. Dit keer: een vrouw die geen doorsnee heilige is…
(Aquarel van een onbekende schilder op de website: katholieke vesting)
Mensen worden om verschillende redenen heilig verklaard of heilig gevonden. In deze kersteditie van de nieuwsbrief gaat het niet om een doorsnee heilige. Deze vrouw wordt vereerd als heilige om maar één reden.
Er is maar één reden waarom zij heilig is verklaard: dat zijn de sterke verhalen die de ronde deden over haar zoon vóór en na zijn dood. Het goede nieuws, dat hij aan veel meer vormen van ellende een eind zou maken dan de bovengenoemde zeven.
De geboorte van haar zoon herdenken we nog steeds met kerstmis als hoop op een betere wereld, licht in de duisternis, verbondenheid tussen mensen, enzovoort.
Ik heb het natuurlijk over Maria, de moeder van Jezus uit Nazareth. In de kunsten wordt ze vaak afgebeeld met zeven zwaarden door haar hart, met de titel: “moeder van zeven smarten”. In de muziek klinken die smarten door in klassieke liederen als “Mater Dolorosa” en “Stabat Mater”.
De naam Maria blijft populair en dat zien we in namen als Mirjam, Ria, Marie, Marijke, Mariëlle, Mieke en meer.
Voor de meeste katholieken is Maria de belangrijkste heilige. Waarom? Zonder Maria, geen Jezus, geen kerstmis.
Willy van Olffen