Op pad met een missie.
Een gastblog van Giovanni Ignacia, new@home
Op pad met een missie.
Iedereen heeft zijn eigen verhaal en denkwijze. Dat maakt ieder persoon bijzonder en uniek. Met deze unieke eigenschappen, je draai proberen te vinden in een vreemd land, met een vreemde taal en andere gewoontes, kan een hele uitdaging zijn. Daarom geven wij vanuit New@Home ondersteuning aan de nieuwkomers. In deze Blog vertel ik hoe ik samen met mijn maatje op pad ben geweest voor een bijbaantje.
Passie en positiviteit.
Het was de 7e afspraak met mijn maatje. Mijn maatje had aangegeven dat hij graag aan het werk wilde bij Thuisbezorgd als fietsbezorger. Het raakte mij hoe hij sprak over het feit dat hij aan het werk wilde als fietsbezorger. Hij zag geen 10 beren op de weg, maar was positief en zag alleen maar mogelijkheden. Deze jongen had als unieke eigenschap positiviteit en doorzettingsvermogen. Dat bewonderde ik. Mijn maatje heeft daarnaast ook een grote passie voor wielrennen en beoefend dat nog steeds. Hij heeft dus een goede conditie en dat is natuurlijk erg handig als je snel de producten moet afleveren.
We hadden afgesproken in het “Forum Groningen” op de 10e verdieping. We hebben een rustige plek opgezocht om voor de laatste keer de sollicitatie te gaan voorbereiden, met daarbij een mooi uitzicht over de stad Groningen. We hadden al een keer eerder afgesproken om samen zijn CV en motivatiebrief te gaan maken. Dus die hadden we al “in the pocket”. Ook waren we al een keer eerder bij elkaar gekomen om een sollicitatiegesprek middels een rollenspel te oefenen. Ik speelde toen de werkgever en hij was de sollicitant. Eerst hebben we besproken wat voor vragen er gesteld zouden kunnen worden. Daarbij liet ik hem daar eerst zelf over nadenken. Toen hij een aantal vragen bedacht had, hebben we die in een Word bestand gezet en samen goed beantwoord. Dit was handig voor mijn maatje want zo kon hij het na onze afspraak ook thuis nog gaan oefenen. Maar vandaag was de grote dag: we hadden een missie: een bijbaan scoren!
Hij heeft in het verleden 1 sollicitatie gesprek gehad over de telefoon bij Thuisbezorgt. Dit vond mijn maatje erg moeilijk om op die manier te solliciteren, want hij kon de mevrouw aan de telefoon niet goed begrijpen en verstaan. En werd daarom afgewezen. Ik begreep heel goed dat het lastig is om een telefoongesprek te voeren wanneer je de Nederlandse taal nog niet helemaal goed beheerst. Maar ik wist dat mijn maatje prima het werk van fietsbezorger zou kunnen doen dus besloten we samen om van tactiek te veranderen: we gingen niet weer bellen maar we zouden gewoon langs gaan. En dan face to face vragen of ze iemand zochten. We hadden afgesproken dat ik het eerste contact zou leggen en dat ik zou vragen of ik bij het gesprek aanwezig mocht zijn ter ondersteuning, mocht hij iets niet begrijpen. Zo gezegd, zo gedaan. Vol enthousiasme maar wel met wat zenuwen in zijn lijf zijn we naar Thuisbezorgt gegaan aan het Zuiderdiep. Daar bleek dat de sollicitatie perse over de telefoon zou moeten gebeuren. En dat er dus geen gesprek plaatsvindt waarbij ik als begeleider aanwezig zou kunnen zijn. Mijn maatje liep teleurgesteld weer naar buiten. Ik stelde voor om het telefoongesprek te gaan oefenen, maar het maatje gaf aan dat hij dat echt te moeilijk vond. Toen moest ik snel schakelen van hoe nu verder? Ik heb toen gezegd dat er nog andere mogelijkheden zijn en dat er meer restaurants zijn waar hij als fietsbezorger aan het werk zou kunnen gaan. Opeens schoot door mij hoofd dat bij Papa John’s ook bezorgt wordt. Ik stelde voor om te gaan bellen en dat ik dan het woord zou voeren en zou vragen of ze iemand nodig hadden. Dat leek mijn maatje een goed idee. Ik heb gebeld en wat bleek: ze hadden mensen nodig! De manager vroeg of we ook langs konden komen. En op die vraag zaten wij nou net wachten. Dus ons antwoord was: “we kunnen nu gelijk wel even komen, als u tijd heeft”. De manager had er wel even de tijd voor en dus zijn we verder op pad gegaan richting papa John’s om te proberen onze missie te voltooien….
Ik heb mij voorgesteld en uitgelegd waarom ik ook aanwezig was. De manager toonde begrip en de manager vond het prima als ik bij het gesprek zou zitten. Toen werd spannend want nu moest mijn maatje zelf het woord gaan voeren. Het gesprek ging heel goed en mijn maatje gaf hele goede antwoorden. Er werden ook vragen gesteld die we hadden geoefend dus dat was heel fijn. Af en toe heb ik bijgesprongen om een enkele vraag die werd gesteld in makkelijker woorden aan mijn maatje uit te leggen. Aan het einde van het gesprek zei de manager:” je mag aanstaande zaterdag van 12:00 tot 14:00 uur komen om kennis te maken met iedereen en om ingewerkt te worden”. Dit was fantastisch nieuws! Het was hem gelukt! Missie volbracht!
Conclusie: met passie, doorzettingsvermogen en een klein beetje hulp kun je dus een heel eind komen! Het was een zeer geslaagde dag en momenteel is mijn maatje volop maaltijden aan het bezorgen met veel plezier!
Giovanni Ignacia
Website door: 